Λένε πολλές φορές ότι «οι ερασιτέχνες είναι οι καλύτεροι επαγγελματίες» και στο Top Of The Village αυτού του μήνα αφιερώνουμε μνεία σε μια ακριβώς τέτοια ομάδα. Μια ομάδα καινοτόμα, ρηξικέλευθη, πρωτοποριακή… Μια ομάδα πέρα από τα ελληνικά δεδομένα… Μια ομάδα που καθιστά τα όρια του μπάσκετ ρευστά, έχοντας ενεργή κοινωνική δράση… Μια ομάδα πρότυπο…
Ο λόγος για τον Όμιλο Καλαθοσφαίρισης Ελευσίνας, το αντρικό τμήμα του οποίου αγωνίζεται στην Γ’ ΕΣΚΑΝΑ. Πρόκειται για μια ομάδα που δεν έχει βλέψεις εφήμερου πρωταθλητισμού και στόχος της είναι η βιωσιμότητα, η ανάπτυξη και προαγωγή του αθλήματος. Έχουμε να κάνουμε με έναν οργανισμό, ο οποίος δεν αποσκοπεί σε παροδικά πυροτεχνήματα, αλλά εστιάζει στην πεμπτουσία των πραγμάτων. Είναι μια ομάδα που έχει αξίες, ιδανικά, όραμα, στόχους και μακροπρόθεσμο πλάνο δράσης και το σημαντικότερο έχει τους κατάλληλους ανθρώπου στις σωστές νευραλγικές θέσεις, ούτως ώστε να μπορέσει να αποτελέσει έναν πόλο έλξης και ένα παράδειγμα προς μίμηση, όχι μόνο για ολόκληρη την περιοχή του Θριασίου Πεδίου, αλλά και για ολόκληρη την χώρα. Ο Πρόεδρος του ΟΚΕ Θανάσης Λίγγος και ο Προπονητής της ομάδας Μιχάλης Τρούλης μιλούν στο Zone Press για την σπάνια ομάδα, η οποία γίνεται οικογένεια, εκπέμποντας υγεία σε όλους τους τομείς, εν μέσω ζοφερών καιρών για τον αθλητισμό…
Θανάσης Λίγγος (Πρόεδρος ΟΚΕ / Επικεφαλής Αναπτυξιακού Προγράμματος ΕΣΚΑΝΑ)
Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σας με τον ΟΚΕ και τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στο να αναλάβετε τα ηνία της ομάδας;
«Στην ομάδα ξεκίνησα να δραστηριοποιούμε το ‘18, όταν μου το πρότεινε ο πρώην Πρόεδρος της ομάδας Αντώνης Μπαλάφας, ο οποίος είχε ανάβει την ομάδα μετά τον θάνατο του αείμνηστου εμβληματικού προπονητή της πόλης Τάκη Βογιατζή και συνέβαλλε ώστε ο ΟΚΕ να μην καταρρεύσει. Έτσι, λοιπόν, μου έκανε την πρόταση, λέγοντας μου να την δεχτώ, τιμώντας την μνήμη του coach Βογιατζή. Εγώ βρήκα πολύ δελεαστική αυτή την πρόταση και αποφάσισα πως μπορώ να ασχοληθώ».
Ποιο ήταν το όραμά σας όταν δεχτήκατε αυτή την πρόταση;
«Το όρμα είχε εξ αρχής μια διττή προσέγγιση. Κατ’ αρχάς, να υπάρξει στην Ελευσίνα μια ομάδα που να έχει ένα “Basketball Program”… Δηλαδή, να μπορεί να έχει την δική της αγωνιστική ταυτότητα σιγά-σιγά. Αυτό δεν χτίζεται από την μια μέρα στην άλλη… “Basketball Rrogram” σημαίνει να έχεις συγκεκριμένο τρόπο προπόνησης, συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, να έχεις τον ίδιο προπονητή για πάρα πολλά χρόνια, ώστε η φιλοσοφία να ξεκινά από κάτω και να φτάνει προς τα πάνω, και εμπεριέχει ένα σύνολο αξιών και άλλων πραγμάτων που είναι εξωαγωνιστικά.
Η δεύτερη προσέγγιση-στόχος ήταν να αλλάξουμε τον παρωχημένο τρόπο με τον οποίο διοικούνται παραδοσιακά οι μικρές ομάδες μπάσκετ και να προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα “μελίσσι δημιουργικότητας” -μια “μικρή start-up” θα έλεγα- που θα είναι ζωντανό, θα αλληλοεπιδρά με την κοινωνία και θα βρίσκεται σε συνεχή διάλογο μαζί της όχι μόνο για αγωνιστικά θέματα αλλά και εξωαγωνιστικά. Αυτός ο τρόπος που είχα σκεφτεί και συμφωνήσαμε με όλα τα παιδιά στην ομάδα να τον εφαρμόσουμε, έρχεται τώρα σε πλήρη συμφωνία με τον αναπτυξιακό πρόγραμμα της ΕΟΚ που ανακοινώνει ο κ. Λιόλιος. Ξαφνικά αισθανόμαστε ότι δεν είμαστε οι μόνοι τρελοί στο χωριό.
Έτσι όπως είναι δομημένη η ελληνική κοινωνία τώρα, τα παιδιά δεν μαζεύονται όπως οι παλαιότερες γενιές στα γήπεδα. Πλέον, οι ομάδες έχουν να παλέψουν με το ίντερνετ, τα ηλεκτρονικά και το γενικότερο “μούδιασμα του μυαλού” που πολλές φορές το δημιουργούν και οι ίδιοι οι γονείς. Όποτε, η προσέγγιση πρέπει να είναι τελείως διαφορετική σε σχέση με παλιά. Τώρα μια ομάδα πρέπει να έχει δράσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, πολιτιστικές δράσεις, προτάσεις σταδιοδρομίας-προσανατολισμού. Αν δεν τα κάνει όλα αυτά, δεν μπορεί να πει ότι έχει “Basketball Program”, ούτε ότι είναι ζωντανή. Η προσέγγισή μας, λοιπόν, ήταν ολιστική γύρω από αυτά τα θέματα».
Ο χαμός του αθλητή του ΟΚΕ Αναστάση Νάση, πριν 7 χρόνια, σε αγώνα του εφηβικού πρωταθλήματος της ΕΣΚΑΝΑ απέναντι στον Πήγασο Κορυδαλλού, προξένησε απέραντη θλίψη σε ολόκληρο τον χώρο του αθλητισμού και σημάδεψε την πόλη… Έκτοτε έχει θεσπιστεί και καθιερωθεί η δράση του ΠΡΕΠΥ (Προληπτικός Έλεγχος Πρόληψης Υγείας). Μιλήστε μας για αυτή την καταλυτική και σημαντικότατη ενέργεια.
«Το ΠΡΕΠΥ είναι μια πρωτοβουλία του Ομίλου Καλαθοσφαίρισης Ελευσίνας, η οποία ξεκίνησε με αφορμή τον χαμό του Αναστάση Νάση. Πάρα πολύ εύστοχα η προηγούμενη διοίκηση του Αντώνη Μπαλάφα, μαζί με τον Δημήτρη Δασκαλάκη, τον Μανώλη Θωμαΐδη και τον Μελέτη Μαρούγκα σκεφτήκαν να δημιουργήσουν ένα θεσμό και μια πρωτοβουλία, η οποία θα μιλά για τον προαγωιστικό έλεγχο των παιδιών. Δηλαδή, από κάτι τραγικό, σκέφτηκαν να κάνουν κάτι ουσιαστικό, το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό και πάρα πολύ μεγάλο παράσημο και για τους ίδιους αλλά και για τον ΟΚΕ. Τότε, πιέσαμε την ΕΣΚΑΝΑ, όσο μπορούσαμε, και ξεκίνησε στα πάνω κλιμάκια του ελληνικού μπάσκετ, που δούλευαν με τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι τώρα, για να φτάσουμε στο σημείο να υπάρξει η κάρτα υγείας αθλητή, που όλοι γνωρίζουμε σήμερα. Τότε, οι προαγωνιστικές εξετάσεις που ξεκίνησαν στον ΟΚΕ, δεν ήταν προαπαιτούμενο σε κανένα άθλημα στην Ελλάδα -και μερικές φορές δεν είναι ούτε και σήμερα, δηλαδή δεν γίνονται ουσιαστικές εξετάσεις…
Το γεγονός ότι από τον ΟΚΕ ξεκίνησε η κουβέντα για να φτάσουμε στην καθιέρωση της κάρτας υγείας αθλητή είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Εγώ από την αρχή της ενασχόλησης μου με την ομάδα, αντιμετώπισα με πάρα πολύ σεβασμό και σοβαρό τρόπο το ΠΡΕΠΥ, κυρίως γιατί στην ομάδα μας το βλέπουμε σαν να μεγαλώνουμε ένα παιδί στην θέση του παιδιού που έχει φύγει. Δεν το αντιμετωπίζουμε σαν μια απλή εκδήλωση. Κατά συνέπεια, το αντιλαμβανόμαστε σαν χρέος και ευθύνη και οφείλουμε να το κάνουμε κάθε μέρα καλύτερο. Το ΠΡΕΠΥ αυτή τη στιγμή είναι μια από τις πιο ποιοτικές εκδηλώσεις που γίνονται στο χώρο της Ελευσίνας τόσο για το αίτιος της, όσο για το περιεχόμενο της και την ποιότητα του περιεχομένου της και μάλιστα έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τα όρια της πόλη, έχοντας γίνει γνωστό ευρύτερα με πολλούς τρόπους. Την πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου η ΕΣΚΑΝΑ έχει καθιερώσει την τήρηση ενός λεπτού σιγής στην μνήμη του Αναστάση, μίλησα πρόσφατα στην Κω για το ΠΡΕΠΥ και τον προαγωνιστικό έλεγχο, σε επίπεδο διοίκησης έχουν έρθει και μας έχουν τιμήσει από περιφερειάρχες μέχρι υπουργούς… Επομένως, προσπαθούμε κάθε χρόνο να βάζουμε ένα λιθαράκι ούτως ώστε να γίνεται καλύτερο με απώτερο στόχο να γίνει ένας θεσμός του ελληνικού αθλητισμού.
Παράλληλα, εμείς το ΠΡΕΠΥ το έχουμε εξελίξει από έναν προαγωνιστικό έλεγχο που γίνεται στην αρχή (κάρτα υγείας αθλητή) και το έχουμε ενσωματώσει στο προπονητικό μας πρόγραμμα, πηγαίνοντας σε ένα διαρκές screening των παιδιών όσον αφορά την υγεία και την ανάπτυξη τους, βάση των οποίων διαμορφώνεται και το προπονητικό τους πρόγραμμα. Προσπαθούμε με τους πόρους που έχουμε. Δεν πάμε όσο γρήγορα όσο θα θέλαμε, αλλά η ιδέα υπάρχει και θα υλοποιηθεί».
Ποιοι είναι οι στόχοι του οργανισμού μέσα από όλες αυτές τις ενέργειες;
«Μέσα από όλα αυτά τα προγράμματα θέλουμε να γίνει ο ΟΚΕ μια πάρα πολύ καλή ακαδημία μπάσκετ στην Ελλάδα. Δεν αποτελεί επιθυμία μας να προχωρήσουμε σε επαγγελματικά επίπεδα, καθώς αυτό δεν είναι υγειές και βιώσιμο οικονομικά. Εμείς στρατηγικά, λοιπόν, έχουμε πει ότι παίκτες δεν θέλουμε να πληρώνουμε παίκτες και θα βγάλουμε καλές φουρνιές παικτών και παιδιών. Στόχος μα είναι να παίζουμε στις κατηγορίες της ΕΣΚΑΝΑ με τον μικρότερο δυνατό μέσο όρο ηλικίας. Το εφηβικό μας να παίζει στο αντρικό της Γ’ ΕΣΚΑΝΑ… Εύκολα μπορεί, αρκεί να προετοιμαστεί και να γυμναστεί με έναν σωστό τρόπο. Τώρα αν κάποιο παιδί πρωταγωνιστήσει και παίζει στην Γ’-Β’ ΕΣΚΑΝΑ στα 16 ή 17 του χρόνια, μπορεί εύκολα στα 18 να πάει να παίξει πιο πάνω. Εννοείται ότι όποιο παιδί έχει τις προδιαγραφές και μπορεί να παίξει σε υψηλότερο επίπεδο, θα το κάνει».
Μιχάλης Τρούλης (Προπονητής Αντρικής Ομάδας / Υπεύθυνος Ακαδημιών)
Πότε ξεκίνησε το ταξίδι σου με την ομάδα του ΟΚΕ;
«Ξεκίνησα στην ομάδα τον Σεπτέμβριο του ‘19. Ήρθα μετά από πρόταση του Θανάση Λίγγου από την Αγγλία, καθώς εργαζόμουν σε ένα κολέγιο στο εξωτερικό. Ουσιαστικά, το όραμα της ομάδας είναι η ανάπτυξη νέων αθλητών και ο μακροπρόθεσμος στόχος είναι να έχουμε δυνατές ακαδημίες και να πρωταγωνιστούμε στα επίπεδα που παίζουμε. Ο μεγάλος μας στόχος, όμως, είναι να στελεχώσουμε το αντρικό μας τμήμα αποκλειστικά με αθλητές από τις ακαδημίες μας».
Όλες οι εμπειρίες και οι γνώσεις που αποκόμισες από την σταδιοδρομία σου στην Αγγλία τι πιστεύεις πως έφεραν στην ομάδα της Ελευσίνας;
«Στην Αγγλία ξεκίνησα να δουλεύω σε ένα κολέγιο, έχτισα την δικιά μου ακαδημία τους Exeter Spartans, τους Σπαρτιάτες του Exeter, και ουσιαστικά έτρεχα εγώ τον σύλλογο και βρήκα εγώ τους συνεργάτες μου. Η ομάδα να φανταστείτε ξεκίνησε με 4 παιδιά και πλέον έχει φτάσει σε σημείο να έχει 120 παιδιά και 50 παιδιά στην λίστα αναμονής, ενώ δύο κορίτσια κλήθηκαν στην Εθνική Αγγλίας και δύο αγόρια στο κλιμάκιο. Σίγουρα όλη αυτή η οργάνωση συνέβαλλε στο να φέρω αυτή την τεχνογνωσία και την προπονητική εμπειρία στον ΟΚΕ και να βοηθήσω να οργανωθούμε και διοικητικά και προπονητικά, φέρνοντας φρέσκιες ιδέες».
Μίλησε μας για το όραμα και τους στόχους του προγράμματος που τρέχετε στην ομάδα.
«Στο ΟΚΕ αποσκοπούμε στην μακροχρόνια αθλητική ανάπτυξη των παικτών, το οποίο είναι ένα μοντέλο που δημιουργήθηκε από τον Ούγγρο-Καναδό Ίστβαν Μπάλι και αποσκοπεί στην ολιστική ανάπτυξη των αθλητών, το οποίο σημαίνει πως δεν κοιτάμε να αναπτύξουμε τον εκάστοτε παίκτη μόνο τεχνικά, τακτικά και στην φυσική κατάσταση, αλλά συμπεριλαμβάνουμε στην όλη διαδικασία και τον ψυχοκοινωνικό πυλώνα. Πράγμα που στην Ελλάδα δεν δίνουμε ιδιαίτερη βάση, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά, που έχουν τα αγωνιστικά προσόντα για να παίξουν σε υψηλό επίπεδο, χάνονται καθώς πολλές φορές δεν έχουν τις κοινωνικές δεξιότητες, τα “soft skills” και την ψυχολογία να διαχειριστούν καταστάσεις. Επομένως, είτε απογοητεύονται εύκολα, είτε τα μυαλά τους φουσκώνουν πολύ νωρίς. Εμείς στον ΟΚΕ δίνουμε πάρα πολύ βάση σε αυτό, όπως επίσης και στο να μαθαίνουν τα παιδιά βασικές αρχές και αξίες. Το team building είναι κάτι στο οποίο δίνουμε πάρα πολύ έμφαση ειδικά κατά την αρχή της σεζόν, ώστε να νιώσουν τα παιδιά ότι ανήκουν κάπου, ότι μεταξύ τους υπάρχει σεβασμός, αγάπη και ομόνοια. Δεν αποδεχόμαστε καμία μορφή bullying και με το που αντιληφθούμε έστω και την παραμικρή υπόνοια bullying, επεμβαίνουμε και υπάρχουν και κυρώσεις».
Ποια είναι η αγωνιστική φιλοσοφία του ΟΚΕ και η δική σου προπονητική προσέγγιση μέσα στις τέσσερεις γραμμές του γηπέδου;
«Όσον αφορά την αγωνιστική μας ταυτότητα και φιλοσοφία, είναι ένα κομμάτι που γίνεται πολύ δουλεία και είμαστε και εκεί υπέρ της ανάπτυξης. Μας αρέσει να διδάσκουμε τα παιδιά να παίζουμε 1vs1, να διαβάζουν τις άμυνες, να αντιδρούν στην κίνηση του συμπαίκτη τους με την μπάλα και να κινούνται ανάλογα, παρά να τρέχουμε set επιθέσεις και τα παιδιά να κινούνται ρομπατικά δίχως να υπάρχει διάβασμα του παιχνιδιού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παιδικό -το οποίο είναι το τμήμα που εγώ προσωπικά έχω δώσει μεγάλη βάση, καθώς ήταν το πρώτο τμήμα που ανέλαβα ερχόμενος στον ΟΚΕ- να έχει κάνει μόνο μια ήττα φέτος. Σε όλα αυτά τα παιχνίδια δεν έχουμε ούτε ένα set-play. Τα παιδιά παίζουν απλή κίνηση και αντιδρούν στις κινήσεις της μπάλας και των συμπαικτών τους. Έτσι, μαθαίνουν να παίζουν μπάσκετ διαβάζοντας και όχι ακολουθώντας τα όποια συστήματα του εκάστοτε προπονητή. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, καθώς έτσι δημιουργούμε σκεπτόμενους, επιθετικούς αθλητές και δίνουμε σε όλα τα παιδιά την δυνατότητα να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν. Δεν είμαστε η ομάδα του ενός παίκτη.
Όσον αφορά, την ειδίκευση σε κάποια θέση, για μένα έρχεται μετά το παιδικό, όταν οι αθλητές γίνονται 16 χρονών. Μέχρι τότε όλα τα παιδιά περνούν από όλες τις θέσεις και μαθαίνουν να παίζουν παντού. Κάπως έτσι, δημιουργούμε αθλητές, οι οποίοι είναι ικανοί να παίξουν σε οποιοδήποτε σύστημα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στα λόγια που είχε πει ο μεγάλος Ντούσαν Ίβκοβιτς σε έναν γνωστό μου, ο οποίος είχε την τύχη να τον γνωρίζει. Ο αείμνηστος coach του είχε πει χαρακτηριστικά ότι οι προπονητές στις μικρές ηλικίες είναι σαν DJs… «Παίξε το “1”, το “2”» κτλ… Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να σταματήσει και οφείλουμε να μάθουμε στα παιδιά απλώς να παίζουν μπάσκετ».
