Κύριο μέλημα των ανθρώπων της Αγίας Παρασκευής είναι να κατασκευαστεί άλλο ένα γήπεδο μπάσκετ, αφού οι ανάγκες του συλλόγου έχουν μεγαλώσει και το κλειστό δεν τις καλύπτει στο μέγιστο

Οι συνδρομές είναι άκρως σημαντικές για ομάδες σαν τη δική μας, γι’ αυτό και οι υπηρεσίες που προσφέρουμε πρέπει να ικανοποιούν τις αθλήτριές μας στο έπακρο. Κάθε μικρή αθλήτρια είναι για μας μοναδική

Η κοινωνική δράση του ΓΣΑΠ, είναι άκρως σημαντική, ενώ το γεγονός πως μεγάλες προσωπικότητες του γυναικείου μπάσκετ έχουν παρευρεθεί στο κλειστό της Αγίας Παρασκευής (Δήμητρα Ζαπουνίδου, Άννη Κωνσταντινίδου), λέει πολλά για τον σύλλογο

ΓΣΑΠ: «Η έμφαση στην Ακαδημία και η προετοιμασία στον «στίβο» του μπάσκετ και της κοινωνίας»

Η αγαπημένη σας συνήθεια είναι και πάλι εδώ. Ο Γυμναστικός Σύλλογος Αγίας Παρασκευής μας ανοίγει την αγκαλιά του και μας μιλάει για την θηλυκή του πλευρά. Ναι καλά καταλάβατε. Η ομάδα έχει παράδοση εδώ και πολλά χρόνια στο γυναικείο μπάσκετ και φροντίζει τα κορίτσια του, όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν αναφέρομαι μόνο στο αθλητικό κομμάτι, αλλά στο ανθρωπιστικό και στο κοινωνικό, όπου τα άτομα της ομάδας, κάνουν το καλύτερο δυνατό.

Αρκετά «πλάτιασα», πάμε να δούμε τι είπαν ο πρόεδρος του συλλόγου Βαγγέλης Κακοσούρης και ο Νίκος Τσίκος, που είναι Τεχνικός Διευθυντής των Ακαδημιών και προπονητής στις Παγκορασίδες. Πρωτίστως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να είναι υγιείς σωματικά και ψυχολογικά οι αθλήτριες κι ύστερα να είναι ταλαντούχες στο μπάσκετ.

Κακοσούρης Βαγγέλης: «Θέλουμε όλα τα κορίτσια στον αθλητισμό»

O ισχυρός άνδρας (δεν επιθυμεί αυτόν τον χαρακτηρισμό) του ΓΣΑΠ Βαγγέλης Κακοσούρης μας εξήγησε τη φιλοσοφία του για τον σύλλογο, όσον αφορά το αγωνιστικό, αλλά και το κοινωνικό κομμάτι που ακολουθεί εδώ και λίγα χρόνια.

Ο σύλλογος μας έχει αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια, έχοντας στραφεί περισσότερο στις ακαδημίες μας. Παλιά η ομάδα είχε γνωρίσει μεγάλες επιτυχίες, με την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Γυναικών (1988,1992) και τέσσερις ευρωπαϊκές συμμετοχές στο Λίλιαν Ρονκέτι (ευρωπαϊκή διοργάνωση), ενώ είχε εκπροσωπηθεί πολλάκις και στην Εθνική Ομάδα. Πολύ σημαντικές ελληνίδες παίκτριες του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ αγωνίστηκαν με τα χρώματα της, όπως η Αθηνά Πετρίδη, η Μαρία Λαρεντζάκη , η Ελένη Καπογιάννη κ.α., άλλα και μια από τις ποιοτικότερες ψηλές του Ευρωπαϊκού μπάσκετ της εποχής η Λάουρα Νιτουλέσκου που στην συνέχεια διετέλεσε και προπονήτρια του συλλόγου στα τμήματα υποδομής. Τα παλαιότερα χρόνια η ομάδα μας έδινε μεγαλύτερη βάση στο γυναικείο τμήμα (χρονιές 2008/2010), τα οικονομικά δεδομένα ήταν άλλα, όμως οι ακαδημίες είχαν πάρει την κατιούσα κι αυτό το άλλαξε ο Γιώργος Καράμπελας (τότε πρόεδρος της ομάδας), που επιθυμούσε για την Αγία Παρασκευή, κάτι διαφορετικό. Στόχος του ιδίου και των ανθρώπων γύρω του (Μάρθα Αργυρίου, Γιάννης Θεολογίτης, Χρήστος Καλογερόπουλος), είναι ο σύλλογος να γίνει περισσότερο αυτάρεσκος, να δώσει βάση στις υποδομές του και να επιδιώξει να ταΐζει το γυναικείο τμήμα του, με κορίτσια από τα σπλάχνα του.

Τα χρόνια πέρασαν για την Αγία Παρασκευή και με αρκετές δυσκολίες, βλέπουμε αυτή την προσπάθεια να γίνεται πραγματικότητα. Έχουμε ένα επιτελείο έμπειρων ανθρώπων, που είναι καθηγητές φυσικής αγωγής πανεπιστημιακού επιπέδου με ειδικότητα στο μπάσκετ, που φροντίζουν για τα παιδιά μας. Ο Νίκος Τσίκος εκτός από τεχνικός διευθυντής είναι κόουτς στις παγκορασίδες. H Kατερίνα Ναζίρη με την συνεργάτιδα της Αθηναίς Κακοσούρη προπονούν τις μικρές ηλικίες ( juniors ,προμινι, μινι), ο Κώστας Στρατής έχει τις κορασίδες και τις νεάνιδες . Στις γυναίκες καπετάνιος είναι ο Γιώργος Ρουμπελάκης με συνεργάτη τον Κώστα Στρατή. Βλέπετε πως το «πάντρεμα» των ακαδημιών με το επαγγελματικό τμήμα το έχουμε κάνει πράξη. Φέτος υπάρχουν τέσσερα κορίτσια που είναι από την Αγία Παρασκευή, με την Λυδία Χατήρα να είναι γεννημένη μόλις το 2006 και ήδη να είναι διεθνής με την Εθνική Γυναικών. Το 1/3 του δυναμικού μας είναι αθλήτριες, που μεγάλωσαν στον σύλλογο κι αυτό λέει πολλά για τη νοοτροπία και τα πλάνα μας.

Γνωρίζουμε πως τα οικονομικά δεδομένα μας, δεν είναι υψηλά και έχουμε στραφεί στην παραγωγική διαδικασία, ώστε να βγάζουμε συνέχεια αθλήτριες, που θα στελεχώνουν αύριο το γυναικείο τμήμα μας. Δεν κάνουμε οικονομικά ανοίγματα, προτιμούμε να είμαστε φερέγγυοι μέχρι εκεί που φτάνουν τα σκεπάσματα μας και είμαστε ικανοποιημένοι απ ‘ότι έχουμε καταφέρει. Ο σύλλογος μας αποτελεί υπόδειγμα, λειτουργεί σε επαγγελματικά πλαίσια κι αυτό είναι σπουδαία κατάκτηση.

Υπάρχουν βλέψεις για να πάτε στην Α1; Πως θα μεγαλώσετε την ακαδημία σας;

«Κοιτάξτε να δείτε. Στην αρχή της τρέχουσας περιόδου σκέφτηκα να βάλουμε λίγα παραπάνω χρήματα, μήπως καταφέρουμε να προβιβαστούμε στην Α1 Γυναικών, Επειδή αρκετές ομάδες, δηλώνουν αδυναμία να συνεχίσουν, το στοίχημα έχει μπει πια στη ζωή μας, έχουμε επιλέξει συνειδητά να παίζουμε στην Α2. Αν τα κορίτσια μας με την απόδοσή τους, πετύχουν την άνοδο, δεν θα πούμε όχι, όμως πρωταρχικός μας στόχος είναι να γιγαντώσουμε την Ακαδημία μας. Σε αυτό βγαίνει και ο κοινωνικός χαρακτήρας της ομάδας μας παραέξω. Έχουμε διοργανώσει φιλικά παιχνίδια και εκδηλώσεις κατά καιρούς για τον καρκίνο του μαστού, για τη λευχαιμία και ο στόχος μας είναι διττός. Αφενός να ενημερώσουμε τις γυναίκες για ότι τους αφορά σε σχέση με την υγεία τους, αλλά να δουν και τα κορίτσια της περιοχής μας κι όχι μόνο τις δράσεις του συλλόγου. Στις φιλικές αναμετρήσεις έχουν ανταποκριθεί θετικά στο κάλεσμα μας, ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η Εθνική Ομάδα Κωφών κ.α.

Επιπλέον στο κλειστό μας έχουν κάνει την τιμή να έρθουν σπουδαίες προσωπικότητες του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ, όπως είναι η Δήμητρα Ζαπουνίδου (πρώτη αρχηγός της Εθνικής μας ομάδας το 1950), όπως και δυο καλύτερες μπασκετμπωλίστριες « θηλυκοί Γκάληδες» η Άννη Κωνσταντινίδου και η Εβίνα Μάλτση κ.α. Ξαναλέω πως δεν επιθυμούμε να ευλογήσουμε τα γένια μας, όμως θέλουμε να κάνουμε ότι είναι καλύτερο για τις αθλήτριες μας κι όχι μόνο. Είτε αυτό είναι μπάσκετ, είτε ενημέρωση γύρω από την υγεία αλλά και θέματα που απασχολούν τις γυναίκες.

Η συζήτηση στράφηκε και στον Νίκο Τσίκο που είναι τεχνικός διευθυντής των Ακαδημιών, ενώ προπονεί και το τμήμα των Παγκορασίδων, όπου κι εκεί υπάρχει εκπροσώπηση στα μικρά κλιμάκια της προεθνικής.

Κύριε Τσίκο ποιες είναι οι αξίες του συλλόγου, αλλά και οι δικές σας σε σχέση με τις αθλήτριες και τους αθλητές σας;

Έχω την τύχη να συνεργάζομαι μ έναν σύλλογο που οι αξίες μας ταυτίζονται.Προσπαθούμε ταυτόχρονα με την εκμάθηση της τεχνικής του μπάσκετ, την ενασχόληση με το αγαπημένο μας άθλημα και μέσα από την αγωνιστική μας δραστηριότητα, να διαμορφώσουμε με το πέρασμα του χρόνου τους χαρακτήρες των αθλητριών μας και να τους μεταδώσουμε μια σωστή όπως την εννοούμε εμείς αθλητική συμπεριφορά βασισμένη στα παραδοσιακά ιδεώδη και την αθλητική ηθική.

Μακροπρόθεσμος στόχος του συλλόγου μας όπως είπε και ο πρόεδρος είναι να καταφέρουμε τη στελέχωση της γυναικείας μας ομάδας που αγωνίζεται στην Α2 κατηγορία να αποτελείται από παίκτριες που προέρχονται από τα σπλάχνα του συλλόγου μας.

2) Τι θέλετε να πετύχετε σαν προπονητής που διαχειρίζεται μικρά κορίτσια; Ποιες οι διαφορές με τις προπονήσεις τις αντίστοιχες στα αγόρια;

«Οι στόχοι που θέτουμε είναι πολυεπίπεδοι. Σίγουρα θέλουμε τα κορίτσια να αγαπήσουν το μπάσκετ και γενικότερα τον αθλητισμό και τα σπορ. Επιδιώκουμε να συνηθίσουν να αθλούνται και να μείνουν στον χώρο του μπάσκετ όσο περισσότερο γίνεται. Θέλουμε να τις μάθουμε να αγωνίζονται με τις αξίες του συλλόγου που αναφερθήκαμε παραπάνω. Μαθαίνουν να φροντίζουν το σώμα και το πνεύμα τους να συνεργάζονται, να κοινωνικοποιούνται να αποκτούν παρέες με κοινά ενδιαφέροντα. Άλλωστε ο σύλλογος μας εκτός από το αθλητικό του κομμάτι έχει και έντονο κοινωνικό χαρακτήρα.

Όσον αφορά τις προπονήσεις αγόρια και κορίτσια σε γενικές γραμμές δεν έχουν διαφορές και το προπονητικό πρόγραμμα είναι ίδιο. Κάποιες μικρές διαφορές που υπάρχουν αφορούν στην σωματοδομή και την σωματική ανάπτυξη αντιμετωπίζονται με έμφαση σε ειδικό ασκησιολόγιο που βοηθάει στην σωστή σωματική ανάπτυξη και την αποφυγή τραυματισμών.

Σαν προπονητής αλλά και σαν άνθρωπος θα ήθελα να τους μεταδώσω τα εφόδια, ώστε ν’αντιμετωπίσουν τις αθλητικές, αλλά και τις κοινωνικές δυσκολίες της ζωής».

3) Γνωρίζουμε πως αρκετές αθλήτριες σας είναι στις εθνικές ομάδες και στα αντίστοιχα κλιμάκια. Πως κρατάτε αυτά τα κορίτσια στο έδαφος, χωρίς να πάρουν τα μυαλά τους αέρα;

«Η δουλειά που γίνεται σε όλες τις ηλικίες από την προπονητική ομάδα του συλλόγου που έχω την χαρά να είμαι επικεφαλής, είναι οργανωμένη, μεθοδική, στοχευμένη και έχει φέρει μέχρι τώρα αποτέλεσματα. Η επιτυχία είναι σημαντική και οφείλεται εκτός από τα κορίτσια, στην συνεργασία της πολύ άξιας προπονητικής ομάδας του συλλόγου. Τόσο η Κατερίνα Ναζίρη και η Αθηναίς Κακοσούρη όσο και ο Κώστας Στρατής στις μεγαλύτερες ηλικίες είναι δίπλα στις αθλήτριες μας παρέχοντας όλες τις τεχνικές γνώσεις και εμπειρία τους. Θα ήταν άδικο να παραλείψω και την συνεισφορά των προηγούμενων συνεργατών προπονητών όπως Δημήτρης Χατήρας και η Λάουρα Νιτουλέσκου που δεν είναι φέτος μαζί μας για τους δικούς τους λόγους. Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τα κορίτσια να παραμείνουν σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο και να παρακινήσουμε τα υπόλοιπα να τα ακολουθήσουν. Η κάθε μία έχει το δικό της χαρακτήρα και έχε ιαντιμετωπίσει την επιτυχία της με τον δικό της τρόπο. Η καλύτερη παίκτρια των υποδομών μας η Λυδία Χατήρα (γενν 2006) ύστερα από την συμμετοχή της σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες έχει κληθεί από την Εθνική γυναικών (ήταν μέλος των αγώνων με Πορτογαλία και Εσθονία για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ) κάτι που αποτελεί μια τεράστια επιτυχία. Εκτός από το πληθωρικό της ταλέντο,είναι ένα εξαιρετικά ώριμο, παιδί με πολύ όρεξη για δουλειά και πάθος για διάκριση, πολύ προσγειωμένο, που αποτελεί παράδειγμα για ολόκληρο τον σύλλογο μας.

Ακολουθούν οι μικρότερες σε ηλικία, (γενν. 2007), Αθηνά Αραβανή και Ιωάννα Κοντογεωργάκη που έχουν κληθεί στην επιλογή για την εθνική κορασίδων με αντίστοιχο χαρακτήρα και στόχους. Και τα δύο κορίτσια είναι εξαιρετικά προσγειωμένα και γνωρίζουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις διακρίσεις τους.

Τέλος τα μικρότερα μας κορίτσια όπως η Αθανασοπούλου Φλωρεντία (γενν 2008), η Κασκαβέλη Αμάντα και η Μαρτάκη Ιωάννα (γενν 2009), με την ακόμα μικρότερη Λάσκαρη Ρέα (γενν 2010) τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι σημαίνει η κλήση στα κλιμάκια από ομοσπονδιακούς προπονητές και πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουν να δουλεύουν στις προπονήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από εξαιρετικές αθλήτριες είναι και πολύ καλές μαθήτριες. Τα κορίτσια χρειάζονται συνεχή αγωνιστική και ψυχολογική στήριξη και είμαστε συνεχώς δίπλα τους σε συνεργασία με τις οικογένειες τους».

4) Στην Ελλάδα γιατί το γυναικείο μπάσκετ, είναι τόσο συρρικνωμένο; Τα κορίτσια δεν έχουν ίσες ευκαιρίες με τους άντρες

«Γενικά ο αθλητισμός είναι ανδροκρατούμενος. Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια για την προώθηση των γυναικών στον αθλητισμό, αλλά ο ρυθμός είναι αργός και οι αλλαγές θέλουν χρόνο ν’ αφομοιωθούν. Σίγουρα στην Αμερική και στην υπόλοιπη Ευρώπη τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με την χώρα μας. Το μπάσκετ γυναικών δυστυχώς αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και κυρίως στην ελληνική επαρχία. Τα κοινωνικά στερεότυπα επιτρέπουν λίγα κορίτσια να ασχοληθούν και ακόμα λιγότερα να προχωρήσουν. Η έλλειψη εγκαταστάσεων και υποδομών, το μειωμένο ενδιαφέρον και η απουσία προβολής του από τα ΜΜΕ δεν βοηθούν στην διάδοση του. Το ελληνικό μπάσκετ έχει βγάλει πολύ μεγάλες αθλήτριες όπως η Κωνσταντινίδη και η Μάλτση και πρέπει να συνεχίσει, να εξελιχθεί και να πάρει την θέση που του αξίζει».

5) Τι πρέπει να βελτιώσουν τα κορίτσια σας, ώστε να έχουν τύχη να παίξουν επαγγελματικά; Τι τα συμβουλεύετε; Είτε αυτά που είναι κάπως πιο προχωρημένα (στην εθνική παράδειγμα), είτε αυτά που προσπαθούν να φτάσουν τις συμπαίκτριες τους (αθλητικά).

«Αυτό που διδάσκουμε στα κορίτσια μας είναι το πώς θα υπηρετήσουν σωστά το άθλημα που επέλεξαν κι ύστερα έρχεται η εκμάθηση της επαγγελματικής νοοτροπίας, για όσες κοπέλες το επιθυμούν. Διδάσκουμε το τεχνικό κομμάτι, μαζί με την σοβαρότητα, τη συνέπεια και την πειθαρχία που πρέπει να επιδεικνύουν, χωρίς να αφαιρούμε τα στοιχεία, της χαράς, της ικανοποίησης και της παρέας.

Ξεκινάμε δουλεύοντας και προσπαθώντας πάντα για το καλύτερο. Συμφωνούμε απόλυτα με την φιλοσοφία του coach Παναγιώτη Γιαννάκη που λέει ότι «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο». Για να περάσουν στον επαγγελματικό χώρο θα πρέπει να περάσουν από τον αθλητισμό στον πρωταθλητισμό Εκεί τα πάντα αλλάζουν και το μπάσκετ γίνεται προτεραιότητα. Ο επαγγελματισμός θα έρθει για όσες, εκτός από ταλέντο, έχουν το στομάχι να θυσιάσουν πολλές ώρες από το πρόγραμμα τους για… δουλειά. Ο ανταγωνισμός είναι σκληρός, ενώ σημαίνοντα ρόλο παίζει και η τύχη (μακριά από τραυματισμούς). Δυστυχώς ο ελληνικός χώρος είναι περιορισμένος δεν τους προσφέρει τις προοπτικές για μάθηση και μπάσκετ. Καλώς ή κακώς τα ταλαντούχα κορίτσια μας είναι υποχρεωμένα να φεύγουν στο εξωτερικό, κυρίως σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ για να κάνουν την καριέρα που επιθυμούν». Εμείς θα έχουμε την χαρά να είμαστε δίπλα τους με κάθε τρόπο.