Κερδίζει κι ενισχύει τη θέση του, χάνει και πάει σπίτι του. Τόσο απλά, τόσο κυνικά, τόσο άδικα. Για την τελευταία φράση, ίσως να γίνομαι και κάπως υπερβολικός, καθώς πολλοί προπονητές έχουν πάρει ευκαιρίες να διορθώσουν τα κακώς κείμενα της ομάδας τους και δεν τα έχουν καταφέρει. Τρανό παράδειγμα είναι ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που εδώ και σχεδόν τρία χρόνια έχει το πηδάλιο της Μπαρτσελόνα και η πορεία του είναι συζητήσιμη. Έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα Liga Endesa το 2021, δύο Κύπελλα Ισπανίας, όμως στην Ευρωλίγκα έχει αποτύχει.
Βαριά η τελευταία έκφραση, αφού το σχοινί ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι τεντωμένο, όμως ο κόσμος και η διοίκηση, βλέπει πως ξοδεύονται πακτωλοί χρημάτων και το μπάσκετ που υπηρετούν οι μπλαουγκράνα, δεν το λες ελκυστικό. Ο 46χρονος κόουτς διαμαρτύρεται συνέχεια, μοιάζει μονίμως σε πίεση και δεν αφήνει τους αθλητές του να εκφραστούν, όπως έκανε ο ίδιος κατά κόρον. Όποιος θυμάται τον Σάρας, θα γνώριζε πως δεν έμπαινε σε καλούπια, έπαιζε πολύ με το ένστικτο και πολλές φορές έβγαζε από τα ρούχα του τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς (αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό 2008/2010 και το 2012).
Πλέον αυτός φοράει κοστούμι και γραβάτα κι έχει την ευθύνη 15-16 παικτών, να τους ηρεμεί, να τους συμβουλεύει και ενίοτε να τους φέρνει προ των ευθυνών τους.
Το αρνητικό της όλης πορείας του Σάρας στην Μπαρτσελόνα, είναι πως μοιάζει παγιδευμένος στις ιδέες του και στο μπάσκετ της περασμένης εικοσαετίας. Το ρόστερ που διαθέτει στα χέρια του είναι ακριβό, ποιοτικό κι έτοιμο να πρωταγωνιστήσει σε όλες τις διοργανώσεις. Το πρόβλημα είναι πως πολλοίς παίκτες ασφυκτιούν στο πλάνο του Λιθουανού, που θέλει να τα ελέγχει όλα κι αυτό κάνει περισσότερο κακό, παρά καλό στους παίκτες του.
Ο Νικ Καλάθης που διατηρεί καλές σχέσεις με τον πρώην συμπαίκτη του και προπονητή, δεν κόλλησε ποτέ μαζί του, καθώς σπάνια τον άφηνε να δίνει έναν πιο γρήγορο ρυθμό στην Μπαρτσελόνα, ελέω της μανία του, να πηγαίνει σε σετ παιχνίδι. Το τελευταίο δεν είναι αρνητικό, όμως σας έδωσα ένα παράδειγμα για το πόσο θέλει να ελέγχει τους αθλητές του, ο Γιασικεβίτσιους.
Επιπλέον στον τρίτο του χρόνο στους μπλαουγκράνα, δεν έχει την πολυτέλεια να μην κατακτήσει την Ευρωλίγκα, αφού κακά τα ψέματα, αυτό καίει τη διοίκηση, τον ίδιο και τον σταρ της ομάδας Νίκολα Μίροτιτς. Η ήττα στον περσινό ημιτελικό ενάντια στη Ρεάλ Μαδρίτης, κλόνισε τη θέση του και φέτος έχει στην πλάτη του ένα μεγάλο «πρέπει». Αν δεν φέρει το πρωτάθλημα Ισπανία στη Βαρκελώνη ή την Ευρωλίγκα, τότε μοιάζει απίθανο να συνεχίσει να είναι ο καπετάνιος στο πηδάλιο των μπλαουγκράνα.
Αυτή είναι η μοίρα των προπονητών καλώς ή κακώς και ειδικά εκείνοι, που έχουν να διαχειριστούν τεράστια μπάτζετ, δεν τους δίνεται πολύς χρόνος για να φέρουν αποτελέσματα. Η Μπαρτσελόνα ορθώς έκανε ένα τριετές πλάνο με τον Σάρας και φέτος θ’άποφασίσει η ίδια, τι θα πράξει στο άμεσο μέλλον με το νυν προπονητής της. Ξαναγράφω η πορεία στην Ευρωλίγκα, θα καθορίσει εν πολλοίς τι θα συμβεί από την επόμενη σεζόν στην ισπανική ομάδα και πως πορευτεί.
Οι δύο προπονητές που έχουν κάνει αίσθηση μέχρι στιγμής με την δουλειά τους είναι οι Κάζις Κσβίτις της Ζάλγκιρις Κάουνας και ο Χοάν Πεναρόγια της Μπασκόνια. Αμφότεροι παίζουν θελκτικό μπάσκετ, δεν έχουν δυσθεώρητα μπάτζετ στη διάθεσή τους, ενώ φροντίζουν να κάνουν έξυπνες επιλογές στο μεταγραφικό παζάρι. Επιπλέον βελτιώνουν και τους παίκτες τους και τα παρεμφερή ρεκόρ 11-8, αποδεικνύουν πως κάτι καλό χτίζεται σε Κάουνας και Βιτόρια. Να σας φέρω ένα παράδειγμα; Ο Κίεναν Έβανς της Ζάλγκιρις έπαθε ρήξη αχιλλείου τένοντα, όντας ο καλύτερος παίκτης των Λιθουανών και στη θέση του ήρθε ο Αιζάια Τέιλορ, που ήταν αναπληρωματικός στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Αναντολού Εφές, προσπαθεί να μπει στο σύστημα της Ζάλγκιρις και να είναι αποτελεσματικός. Τι θέλω να τονίσω; Πως η καλή ομάδα δεν εξαρτάται από έναν παίκτη, Ναι μεν επηρεάζεται, όμως αν τα αγωνιστικά θεμέλια είναι γερά, τότε σχεδόν κανένας δεν είναι αναντικατάστατος.