Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ξεπέρασε τον τραυματισμό του κι ενίσχυσε την εθνική Ελλάδος στο Παγκόσμιο Κύπελλο για ένα ακόμα καλοκαίρι. Ο ίδιος μοιάζει πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ και η εμπειρία του Βελιγραδίου, τον έκανε να μάθει πολλά πράγματα κυρίως για τον εαυτό του.

O έμπειρος φόργουορντ καταλαβαίνει πως ο ρόλος του θα είναι εντελώς διαφορετικός στο νέο Παναθηναϊκό, επιθυμεί επιτέλους να έρθει μία μεγάλη επιτυχία για το ελληνικό μπάσκετ σε εθνικό επίπεδο και προτρέπει τα νέα παιδιά, να δουλέψουν στο σουτ και την αθλητικότητα τους. Το μπάσκετ εκεί οδεύει κι αυτό φαίνεται στις μικρές ηλικίες, όπου οι επαγγελματίες παρακολουθούν τις προσπάθειες των διαδόχων τους.

Το Βελιγράδι φέρνει πολύ σε Ελλάδα, οι Σέρβοι έχουν πολλές ομοιότητες με εμάς του Έλληνες, ενώ η αντιπαλότητα Ερυθρού Αστέρα και Παρτίζαν δεν μου προξένησε καμία εντύπωση

Ιωάννη χαιρόμαστε οι Έλληνες που επέστρεψες στην Ελλάδα; Καταρχήν πες μας πως αισθάνεσαι σωματικά;

«Σωματικά είμαι αρκετά καλά, αν και είχα μία μεγάλη σεζόν με την Παρτίζαν, όμως είμαστε ακμαίοι, δυνατοί κι έτοιμοι να κάνουμε ότι μας ζητηθεί, είτε στην εθνική ομάδα, είτε στον Παναθηναϊκό. Έχω πολλά κίνητρα στην καριέρα μου, όμως δεν έχω μάθει να κοιτάω μακριά και να πηγαίνω βήμα βήμα στην καριέρα μου. Να είμαι υγιής επιθυμώ και πιστεύω πως τα καλύτερα είναι μπροστά μου, τώρα που μπαίνω στην πλέον παραγωγική φάση μου στο μπάσκετ».

Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω, πως ήταν η συνεργασία σου με τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Τι αποκόμισες από την μεταξύ σας συνεργασία;

Τι να σου πρωτοαπαντήσω τώρα. Ο κύριος Ομπράντοβιτς σε ωθεί στα άκρα, δίνει απίστευτη σημασία στις λεπτομέρειες, αλλά ξέρεις τι μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση; Είναι απίστευτα ειλικρινής απέναντι στον κάθε παίκτη και σε κερδίζει με  αυτή την αλήθεια του, άσχετα αν φωνάζει (γέλια). Έμαθα πολλά πράγματα, η στοχοπροσήλωση στο μπάσκετ τελικά κάνει τη διαφορά και πιστεύω πως γνώρισα και τον εαυτό μου καλύτερα, τον χρόνο που πέρασα μακριά από την Ελλάδα. Το Βελιγράδι φέρνει πολύ σε Ελλάδα, οι Σέρβοι έχουν πολλές ομοιότητες με εμάς του Έλληνες, ενώ η αντιπαλότητα Ερυθρού Αστέρα και Παρτίζαν δεν μου προξένησε καμία εντύπωση.

Ωχ τι εννοείς; Για βάλε μας λίγο στο κλίμα; Μπασκετικός πόλεμος, όπως τα Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός;

«Η εμπειρία είναι τόσο σημαίνουσα στη ζωή μας. Πολλοί συμπαίκτες μου, πιο νεαροί, αδυνατούσαν να πιστέψουν τον φανατισμό μεταξύ των οπαδών του Ερυθρού Αστέρα και της Παρτίζαν. Εγώ όπως ξέρεις έχω περάσει κι από τις δύο ελληνικές ομάδες και ήμουν είμαι και θα είμαι εξοικειωμένος με αυτή την αρρωστημένη αντιπαλότητα. Βέβαια με τα χρόνια έχω ηρεμήσει, προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου και να πηγαίνω στο σπίτι μου, χωρίς άλλες έννοιες στο μυαλό μου. Ήταν φοβερή εμπειρία τα ντέρμπι του Βελιγραδίου και η ατμόσφαιρα θα πω απλά ηλεκτρισμένη σε υπερθετικό βαθμό».

Ξέρεις πως μου αρέσει περισσότερο να παίζω σαν τριάρι, όμως σίγουρα σε πεντάδες, που θέλουμε να πιέσουμε λίγο παραπάνω στην άμυνα, κατεβαίνω στο τέσσερα

Έχω μία απορία και θέλω να μου την λύσεις. Ο Ιωάννης Παπαπέτρου είναι τριάρι ή τεσσάρι; Οι απόψεις διίστανται…

«Περιμένεις απάντηση τώρα από εμένα έτσι; Έχω την πεποίθηση, πως μπορώ να υποστηρίξω και τις δύο θέσεις κι αυτό το έχω αποδείξει σε όλες τις ομάδες, που έχω αγωνιστεί. Στο σύγχρονο μπάσκετ, πρέπει να υπηρετείς πολλές θέσεις, ώστε να είσαι απαραίτητος για την εκάστοτε ομάδα σου κι εγώ αυτό επιδιώκω να πράττω, όσα χρόνια παίζω επαγγελματικά μπάσκετ. Ξέρεις πως μου αρέσει περισσότερο να παίζω σαν τριάρι, όμως σίγουρα σε πεντάδες, που θέλουμε να πιέσουμε λίγο παραπάνω στην άμυνα, κατεβαίνω στο τέσσερα».

Ο Νέντοβιτς που κάνατε παρέα, έμαθα στενοχωρήθηκε λίγο που έφυγες από το Βελιγράδι αφού είστε φίλοι…

«Κοίτα όταν ήμασταν και οι δύο στον Παναθηναϊκό, κολλήσαμε αμέσως και να σου πω την αλήθεια, μου ταιριάζει σαν άνθρωπος ο «Νέντο». Πέρσι δεν βρεθήκαμε πολλές φορές, αφού οι υποχρεώσεις μας ήταν πολλές, ενώ το γεγονός πως ήμασταν σε αντίπαλες ομάδες, έκανε την παρέα πιο απόμακρη και πιο δύσκολη. Σίγουρα θα μου λείψει και του εύχομαι τα καλύτερα, γιατί η οικογένεια του μεγαλώνει κι είμαι βέβαιος, πως είναι ευτυχισμένος αυτή την περίοδο».

Τι να περιμένουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού από εσένα; Τι διαφορετικό θα παρουσιάσεις φέτος, από την προπέρσινη σεζόν, που ήσουν μέλους του τριφυλλιού;

«Θα κάνω ότι μου ζητήσει ο προπονητής. Σίγουρα ωρίμασα όπως σου είπα και προηγουμένως στη θητεία μου στην Παρτίζαν, ενώ έμαθα να διαβάζω καλύτερα το παιχνίδια και να περιμένω την ευκαιρία μου. Σίγουρα θα έχω συμπαίκτες, που δίνουν τη μπάλα, συμπαίκτες που θα με κάνουν καλύτερο, ενώ ο ανταγωνισμός στην προπόνηση θα με κάνει καλύτερο. Θα είμαι περισσότερο σκληρός τη νέα σεζόν κι έτοιμος να τα δώσω όλα, για να πραγματοποιήσουμε τους στόχους και την Εθνικής, αλλά και του Παναθηναϊκού».

Πως αισθάνεσαι ως ένας από τους παλιούς παίκτες της γαλανόλευκης; Νιώθεις να μεγαλώνεις επικίνδυνα;

«Σταμάτα δεν μεγαλώνω από τα 29, αλλά σίγουρα, όσο περνούν τα χρόνια, έρχονται πιο νέα παιδιά στην Εθνική κι αυτό με κάνει χαρούμενο, ίσως και λίγο μελαγχολικό (γέλια). Πρέπει να μπει και νέο αίμα στην ομάδα, να πάρουν εμπειρίες οι πιο νέοι, ώστε τα επόμενα χρόνια να φτιαχτεί ένας νέο κορμός. Σίγουρα το παρών είναι σημαντικό, όμως πρέπει να βλέπουμε και το μέλλον. Πάντως δεν είμαι τόσο μεγάλος, έχω πολλά χρόνια μπάσκετ ακόμα και να υπηρετήσω την χώρα μου, όποτε μου ζητηθεί».

 Βιαζόμαστε πολύ να βρούμε ήρωες, πρωταγωνιστές και διαδόχους κι αυτό έχει αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι περιμένουμε

Να σου κάνω κι ένα μικρό κουίζ. Τι θα επέλεγες, αν σου έλεγαν μετάλλιο με την εθνική η Ευρωλίγκα;

«Μην μου βάζεις δύσκολα τώρα, γιατί τα θέλω και τα δύο πάρα πολύ. Η αλήθεια είναι πως το μετάλλιο με τη χώρα μου, θα έδινε χαρά σε 10 εκατομμύρια κόσμο κι αυτό φαντάζομαι θα σηκώσει όλους τους Έλληνες στο πόδι, όπως συνέβη με την εθνική πόλο. Θέλω και ονειρεύομαι να μπορέσω να κατακτήσω και τα δύο, ώστε να έχω αφήσει κι έχω ένα μικρό λιθαράκι στο μπάσκετ της Ελλάδος».

Κάτι τελευταίο; Πως το βλέπεις το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ, είσαι αισιόδοξος; Πολύς κόσμος είναι απογοητευμένος από το θέαμα…

«Κοίτα δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος για να σου απαντήσω σε κάτι τέτοιο, όμως τα νέα παιδιά χρειάζονται καθοδήγηση, πίστη και υπομονή. Σαν λαός έχουμε την τάση να βάζουμε ταμπέλες και πολλές φορές να μιλάμε άσχημα για παίκτες νεαρής ηλικίας. Βιαζόμαστε πολύ να βρούμε ήρωες, πρωταγωνιστές και διαδόχους κι αυτό έχει αντίθετα αποτελέσματα απ’ότι περιμένουμε. Σίγουρα η προβολή, τα σόσιαλ μίντια επηρεάζουν τους φερέλπιδες αθλητές και τους κάνει να μην έχουν τα μυαλά μέσα στο κεφάλι τους. Ο κόσμος ας έχει υπομονή, οι νεαροί ας δουλέψουν ατομικά και με τους προπονητές τους και να είστε βέβαιοι, πως το ελληνικό μπάσκετ θα παραμείνει ψηλά».

*Η συνέντευξη παραχωρήθηκε πριν την αποχώρηση της Εθνικής μας για το Παγκόσμιο κύπελλο